Ja-fudbal-zena (Bez nepotrebnog, užitak je savršen) 30%manje soli i masti-Argeta Delight!
1) Prvenstveno, plakat je dizajniran i osmišljen za heteronormativnu ciljanu publiku gdje jedna muška osoba stavlja sebe na prvo mjesto liste prioriteta, gdje prva stvar identifikacije jeste kroz popularni takmičarski sport -fudbal kao muški heteroseksualni glavni sport i gdje se ”muškost” definiše upravo kroz pripadnost grupi koja voli, prati i učestvuje u popularnim fudbalskim dešavanjima. U ovom kontekstu legitimnost glasa se odlučuje kroz oduzimanje prostora svima ”ostalima” kako muškarcima, tako i ženama -koji ne vole, vole, prate ili ne prate fudbal.
2) Ovim plakatom korporacije koje sebi uopšte mogu priuštiti oglašavanje putem jumbo plakata kreiraju i javno odašilju poruku isključivanja žene iz tog ”muškog” svijeta koja je time postavljena kao očigledni ”višak”, kao što je i kroz cijelu historiju bila reprezentovana i isključena iz javnog prostora prvenstveno rezervisanog za ”muškarce” i njihova postignuća.
3) Parola ”30% manje soli i masti” se logično nadovezuje na taj ”višak” i isključivanje tog istog ”viška” kroz esencijaliziranje tj. svođenje žene kao ”mesnog” objekta, samog tijela koje je kroz marketinške kampanje, medije (novine, televizijski sadržaj, radio emisije i reklame) predstavljeno kao predmet koji bi trebao da se modifikuje muškim kapitalističkim zahtjevima i normama ljepote – gdje se žensko tijelo kroz prakse ideologija ”prave” ženskosti treba suziti, smanjiti, naviknuti na manji unos hrane, energije i kao takvo zauzeti i potvrditi već kreirano mjesto unutar heteronormativnog i seksističkog prostora gdje joj se zapravo oduzima pravo na život kroz hranu, gdje se ona obespravljuje, sužava, smanjuje i ne treba da smeta nikome, pogotovo ne onima koji imaju agenciju i moć odlučivanja, pristup resursima obrazovanja, mogućnost kreiranja javnih poruka. Kao takvu je plasiraju kao objekat da bi potvrdili svoje diskriminatorne odnose moći gdje je žena ta koja je slabija, emotivna, mršava, i kojoj treba zaštita od strane muškarca. Zaista, danas je ženi hrana dopuštena i regulisana strogim programima samo u slučaju ”drugog stanja”, stanja rezervisanog za strogo nadgledanje od strane muškaraca, doktora, prijatelja i rodbine. U tom ”stanju” ona se treba alijenisati i odvojiti i zaista – preći u drugo stanje – van svog sopstvenog, gdje je ona prisiljena raznim ”paranojama” da se alijenise sama od sebe i poništi svoje tijelo, zaboravi ga, te oslušne potrebe i stanje svog tijela, te treba da potisne da je ona zapravo ta koja posjeduje svoje tijelo, voli ga i brine o njemu, te može i treba da odlučuje do kojeg nivoa uopšte da zavisi od medicinskog intervenisanja, a samim time i državnog, i samo ona može da odlučuje o borbama vođenim na njenom tijelu.Dakle, i danas se vode ratovi na ženskom tijelu te aktivistkinje i aktivisti udruženja okvir najoštrije osuđuju ovakav javni potez koji je ogavan, seksistički i heteropatrijarhalan.
Aktivistkinje i aktivisti udruženja oKvir
